محمد عبدلی؛ محمدباقر زندی؛ طاهر هرکی نژاد؛ مسعود خلیلی
دوره 23، شماره 2 ، تیر 1400، ، صفحه 155-163
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی ساختار ژنتیکی اسبهای بومی ایران با استفاده از 11 نشانگر ریزماهواره انجمن بینالمللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیتها موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف (ششماهگی تا 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، بررسی ساختار ژنتیکی اسبهای بومی ایران با استفاده از 11 نشانگر ریزماهواره انجمن بینالمللی ژنتیک حیوانات (ISAG) برای مقایسه تنوع ژنتیکی و درک روابط بین جمعیتها موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور از بانک اطلاعاتی فدراسیون سوارکاری کشور تعداد 565 اسب از سنین مختلف (ششماهگی تا 25 سالگی) از نژادهای اسب عرب اصیل، کاسپین، درهشوری، کرد و ترکمن هر کدام به تعداد 113 راس انتخاب شدند. تعداد آللهای مشاهده شده برای هر جایگاه از هفت تا 19 آلل و با میانگین 10/81 آلل بود که جایگاه ASB17 با 19 آلل و جایگاه HTG4 با هفت آلل بهترتیب دارای بیشترین و کمترین تعداد آلل بودند. مقادیر میانگین هتروزیگوسیتی مشاهدهشده از بزرگترین به کوچکترین، متعلق به نژاد ترکمن (0/11±0/68)، کاسپین (0/07±0/67)، کرد (0/06±0/66)، درهشوری (0/07±0/65)، و عرب اصیل (0/08±0/62) بود. در بررسی ساختار جمعیتی بهروش جفت گروهی غیروزنی با کمک میانگین حسابی (UPGMA)، جمعیتهای کاسپین و کرد با یکدیگر در یک گروه ژنتیکی و سایر جمعیتها نیز در گروههای جداگانهای قرار گرفتند. نتایج حاصل از این پژوهش، این فرضیه که جمعیتهای کاسپین و کرد به اسبهای نسایی نزدیک هستند را تأیید کرد. بهطورکلی، نتایج بهدستآمده از این مطالعه نشاندهنده تنوع ژنتیکی بالا، با وجود شباهت ژنتیکی در برخی از جمعیتهای اسب موردمطالعه است. از طرفی گروهبندی ژنتیکی جمعیتها با مناطق جغرافیایی آنها همسان میباشد. نتایج حاصل از ریزماهوارهها بیانگر چندشکلیبودن و کارآمدی بالای جایگاههای مورد استفاده در آزمایشهای مطالعههای تعیین نژاد، تنوع و ساختار ژنتیکی برای اسبهای بومی کشور میباشد.